Tym razem byliśmy przy pomniku Armii Krajowej na skwerze Kościuszki w Gdyni. Poświęcili swoje życie i zdrowie, wierząc w wolną Ojczyznę. Dokładnie 14 lutego 1942 roku powstała Armia Krajowa. W 1944 roku Armia Krajowa liczyła około 350 tysięcy żołnierzy. Polskie państwo podziemne i AK dawały Polakom nadzieję na przetrwanie, a odnoszone sukcesy w walce z okupantem – wykolejanie pociągów, niszczenie lokomotyw i samolotów – zasłużyły na wyróżnienie i uznanie państw alianckich. Głoszono powiedzenie, że Armia Krajowa Polski jest wzorem dla państw okupowanych w całej Europie. Pamiętamy o niezwykłych dokonaniach naszych rodaków w czasie II Wojny Światowej, o tym, że funkcjonowało wtedy Podziemne Państwo Polskie, które dysponowało naprawdę potężnymi siłami. Trzeba powiedzieć uczciwie, że postawa tych ludzi, którzy poświęcali swoje życie i zdrowie służbie Polsce do dziś napawa nas dumą i jest motorem napędowym do podejmowania innych, już pokojowych działań. Po to, by Polska pozostała wolna i niepodległa, by mogła się rozwijać i stanowić dom dla nas wszystkich.

Dnia 11 lipca 2021 r. we Wrocławiu odbyły się uroczystości upamiętniające ofiary ludobójstwa dokonanego przez Ukraińców – cywilów, sąsiadów oraz członków nazistowskich organizacji OUN-UPA na Polakach w latach 1939 – 1947 na Wołyniu i Małopolsce Wschodniej. Niestety, na terenie dzisiejszej Ukrainy stawiane są pomniki przywódcom ludobójczych oddziałów nazistowskich OUN-UPA – R. Szuchewyczowi i S. Banderze, którzy wydawali rozkazy i namawiali do mordowania dzieci, kobiet i starców, w tym małżeństw mieszanych polsko-ukraińskich, zmuszając współmałżonka do zamordowania drugiego lub podzielenia jego losu.

Jednym z wielu charakterystycznych czynników cechujących polski nacjonalizm jest przede wszystkim silna autokrytyka naszych wad narodowych, naszej bierności i silnej mentalnej anarchii tak rozwiniętej w epoce złotej wolności szlacheckiej, w czasach której nastąpił całkowity rozkład instynktu państwowego. Polscy nacjonaliści zdawali sobie sprawę, że Polacy przesiąknięci tymi przywarami nie są zdolni aby stworzyć wielki i silny naród, stąd potrzeba zmian w naszej mentalności.

Dzień 11 lipca to data szczególna w sercach każdego Polaka z krwi i kości. Polaka świadomego historii własnej ojczyzny. W ten dzień oddajemy hołd polskim ofiarom ukraińskiego ludobójstwa na terenach Kresów Wschodnich II RP. 11 lipca to data Krwawej Niedzieli 1943r. kiedy to zmasowany atak band ukraińskich i ukraińskich sąsiadów zza miedzy, na Polaków sięgnął zenitu. Przerzynani piłami, krajani na kawałki siekierami umierali Polacy w straszliwych męczarniach. Zwykłe narzędzia gospodarskie stawały się narzędziami tortur... Ukraińcy odkryli, że zwykła łyżeczka do herbaty nadaje się do wydłubywania gałek ocznych, że na sztachety płotu bez trudu można nabić małe polskie dzieci. Tam na kresach rozpętało się piekło prawdziwe, tu na ziemi...

Nasza wizyta w Poznaniu była swoistą podróżą do kolebki Obozu Wielkiej Polski. Odwiedziliśmy nie tylko hotel, gdzie 4 grudnia 1926 r. z inicjatywy Romana Dmowskiego organizacja została założona, ale także kamienicę, w której mieszkał w latach 1920 – 1922.

Dnia 3 lipca 2021 r. delegacja Obozu Wielkiej Polski przybyła do Poznania, aby uczcić 102. rocznicę podpisania Traktatu Wersalskiego. Oddaliśmy hołd jednemu z sygnatariuszy – Ignacemu Janowi Paderewskiemu. Wielkiemu pianiście i gorącemu patriocie. To właśnie przyjazd I. J. Paderewskiego do Poznania 27 grudnia 1918 r. był bezpośrednim impulsem do wybuchu Powstania Wielkopolskiego.

 Dzisiaj musimy stawiać na suwerenność i pronarodową politykę prorodzinną, odtworzenie fundamentów cywilizacji łacińskiej i katolickiej. Katolicką idee wprowadzać, nauczać, tworzyć podstawy, realizować, edukować. To nasze cele narodowe, polskie. Bez tego dodatku a może coś wolnościowego, liberalnego, może rosyjskiego, może amerykańskiego, izraelskiego, niemieckiego, francuskiego. Tak jakby polskiego nie było, kultury, historii zmagań o niepodległość, milionów poległych w walkach o suwerenność.

Dnia 28 czerwca 2021 r. stowarzyszenie Obóz Wielkiej Polski przesłało do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz do wiadomości Wojewodzie Dolnośląskiemu skargę, na uchwałę Rady Miasta Wrocławia, przyznającą Nagrodę Wrocławia - Fundacji Ogólnopolski Strajk Kobiet. W załączeniu przedstawiamy treść naszego zawiadomienia.

Dnia 24 czerwca 2021 r. o godz. 11.00 we Wrocławiu odbył się protest przeciwko nadaniu nagrody Miasta Wrocławia Straszydłu Kobiet piorunującej wulgaryzmami i chamskimi, prostackimi atakami na katolików. Nagrodę nadano w Święto św. Jana Chrzciciela – patrona Wrocławia. Haniebna uchwała Rady Miejskiej wsparta przez Rezydenta UE Sutryka miała swoje odbicie w pikiecie środowisk narodowo-patriotycznych. Obecne były m.in. organizacje/stowarzyszenia: Fundacja Pro, Straż Narodowa, Pobudka, MW, ONR, RN, Konfederacja, OWP.

W miesiącach maju i czerwcu 2021 roku Sekcja Narodowa "Szczerbiec” Obozu Wielkiej Polski dzielnica Dolnośląska uczestniczyła w zbieraniu podpisów dla Fundacji Pro pod obywatelskim projektem ustawy o zakazie publicznego promowania postaw proaborcyjnych w mediach publicznych i prywatnych oraz o ściganiu prawnym osób biorących udział w procederze zabijania dzieci nienarodzonych.

"Okrągły edukacyjny stół" świetnie pokazuje, że słowa Stefana Kisielewskiego są wiecznie żywe cyt.: "Socjalizm bohatersko walczy z problemami nieznanymi w żadnym innym ustroju". Podczas debaty pojawiły się co prawda głosy rozsądku, w postaci propozycji prywatyzacji szkolnictwa (tak jak prywatna jest dzisiaj gastronomia) lub chociaż wprowadzenia bonu edukacyjnego. Oczywiście to rozwiązanie, które jest dobre dla rodziców i ich dzieci nigdy nie zostanie wprowadzone, ponieważ żyjemy w systemie demokratycznym a system ten ma nieuchronne przykre konsekwencje.

"Odbiorą mi tylko życie, ale to nie najważniejsze" – to ostatni gryps z więzienia pułkownika Łukasza Cieplińskiego ps. „Pług”. Dla wielu żołnierzy podziemia niepodległościowego II Wojna Światowa nie zakończyła się w maju 1945 roku. Niemieckiego okupanta zastąpił sowiecki. Żołnierze Wyklęci kontynuowali nierówną walkę. Zdradzeni przez aliantów zostali sami. Mimo nierównych szans zadawali komunistycznej władzy spore straty. W naszym mieście konspiracyjną walkę prowadził pułkownik Łukasz Ciepliński pseudonim Pług. Pułkownik urodził się 26 listopada 1913 roku w Kwilczu.

Przypominamy naszą interwencję ws. znieważenia Godła RP przez posła do PE p. Roberta Biedronia, o której pisaliśmy tutaj. Prokuratura Krajowa – Departament Postępowania Przygotowawczego poinformowała nas, iż zleciła Prokuraturze Okręgowej w Warszawie dalsze procedowanie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Mamy nadzieję, iż Prokuratura Okręgowa otrzymując od zwierzchniej prokuratury takie polecenie dołoży wszelkich starań, aby wszyscy byli równi wobec prawa, a symbole narodowe były prawnie chronione, nie tylko zapisami w kodeksie karnym.

Dnia 3. czerwca 2021 r. w dniu Święta Bożego Ciała o godz. 16. we Wrocławiu rozpoczęła kontrmanifestacja środowisk patriotycznych i narodowych z udziałem Obozu Wielkiej Polski, Straży Narodowej, Młodzieży Wszechpolskiej, Roty Niepodległości, Obozu Narodowo-Radykalnego-Trzecia Droga – wobec promocji ideologii gender i zboczeń w przestrzeni publicznej. Środowiska LGBTQXYZ, jak co roku nawołują do prawa eksponowania swoich sodomskich upodobań w przestrzeni publicznej, żądając dostępu do bezpłatnej służby zdrowia, dostępu do pracy w pierwszej kolejności i wielu innych ulg oraz uprawnień.

Konrad Prószyński pseudonimu ,,Kazimierz Promyk”, „Pisarz Gazety Świątecznej”, to pisarz, wydawca, a także działacz oświatowy i narodowy z przełomu XIX i XX wieku. Urodził się w Mińsku 19 lutego 1851 roku w ubogiej szlacheckiej rodzinie. Jako młody człowiek został wraz z rodzicami i rodzeństwem zesłany do Tomska na Syberii, w wyniku oskarżenia ojca Konrada o działalność patriotyczną polegającą np. na umieszczaniu symboli Polski i Litwy na wykonywanych przez niego fotografiach rodzinnych. Na zesłaniu poznał Stanisława Witkiewicza z którym uciekł z Syberii w wieku 17 lat i powrócił do kraju oraz po kilkuletnich staraniach w 1873 roku, uzyskał zwolnienie z zsyłki dla rodzeństwa i rodziców.

Jest mi wstyd! Zanim przejdę dalej należy się zastanowić, czy można być dumnym z czegoś czego się osobiście nie zrobiło lub nie brało się w tym udziału? Wiele osób powie, że nie. Jednak jak nazwać uczucie, które towarzyszyło Polakom jak Małysz pobijał rekordy świata i zdobywał kryształowe kule lub podczas gdy Polacy strzelali gole w mistrzostwach świata? Czujemy swojego rodzaju dumę, że ktoś "od nas" dokonał czegoś wielkiego, ważnego, to jest naturalne odczucie. Oczywiście jest to inne doświadczenie, niż duma wywołana własnymi osiągnięciami, ale jednak cieszymy się czymś za co nie byliśmy odpowiedzialni. I mnie analogicznie jest wstyd za moje pokolenie, za to społeczeństwo, pomimo że sam staram się robić wiele by tę prawdę utrzymać na powierzchni lub wydobyć ją z dna.