„Bóg mi dał to szczęście, że widzę inną Polskę, że umrę w innej, niż ta zdeptana, zhańbiona i uciśniona, ze strachem w przyszłość patrząca, w której się urodziłem. Ale i wtedy, gdy ten obraz był daleki, nie czułem się nieszczęśliwy: swoją siłę moralną  opierałem na poczuciu, że spełniam w miarę sił święty obowiązek, że wysiłki moje i tych, którzy na równi ze mną, pod tym samym nakazem i dla tego wielkiego celu pracują i walczą, lepszą niezawodnie zbliżając przyszłość, i nas w tej pewności, która i dziś, więcej nawet, niż kiedykolwiek posiadam, że po nas przyjdą inni, którzy z tą samą wiarą, z tym samym poczuciem obowiązku i odpowiedzialności pracę swoją będą Polskę dźwigali, walczyli o jej byt i należne jej miejsce w świecie.”